
12.05 Ніжні зв’язки Марі Лорансен (I)
[vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494345189267{padding-top: 20px !important;}”][vc_column][vc_column_text]Гнучкі тіла, вибілена шкіра, величезні чорні очі й наряди у пастельних тонах – жінки Марі Лорансен такі граційні й ефемерні, що здається, зникнуть, варто лише підійти занадто близько. Вони оточені квітами, птахами, тваринами і прикрашені стрічками та перлами. Їхні обличчя мають умиротворений вигляд, а руки переплітаються, зваблюючи й затягуючи у свій світ кожного, хто зупинився перед полотном.
У музеї Оранжері, де я «познайомилася» з художницею, всього п’ять її робіт. Усі вони з колекції Жана Вольтера і Поля Гійома, котра тепер належить музею. Ще декілька картин знайшли притулок в інших музеях французької столиці, а проте «зустріти» Лорансен у Парижі не так вже й просто. До недавніх часів співвітчизники не виявляли великого інтересу до її творчості. Водночас, починаючи з 1970-х, близько сотні її картин увіз до Японії колекціонер Масахіро Такано. Із його власного зібрання й почався музей Марі Лорансен в Нагано, що нараховує сьогодні 500 робіт.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494345174999{padding-top: 30px !important;padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column width=”1/4″ css=”.vc_custom_1495787752092{padding-bottom: 30px !important;}”][vc_single_image image=”2510″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_circle_2″ qode_css_animation=””][/vc_column][vc_column width=”1/4″ css=”.vc_custom_1495787919362{padding-bottom: 30px !important;}”][vc_single_image image=”2513″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_circle_2″ qode_css_animation=””][/vc_column][vc_column width=”1/4″ css=”.vc_custom_1495788081286{padding-bottom: 30px !important;}”][vc_single_image image=”2524″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_circle_2″ qode_css_animation=””][/vc_column][vc_column width=”1/4″][vc_single_image image=”2514″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_shadow_circle_2″ qode_css_animation=””][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]На батьківщині про майстриню голосно заговорили лише чотири роки тому – у музеї Мармоттан-Моне у Парижі пройшла її перша у Франції ретроспектива. «На жаль, місце Лорансен у мистецтві довший час було маргінальним, але лише через те, що жінки-художниці в принципі почали отримувати визнання з великим запізненням», – про десятиліття забуття Лорансен журиться дослідник її творчості Даніель Маршессо.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1493807574727{padding-top: 20px !important;padding-bottom: 20px !important;}”][vc_column]
[/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]1931 року журнал Vu назвав Лорансен однією з трьох (!) найвідоміших жінок Франції, а півстоліття по тому про неї рідко згадували навіть у колах мистецтвознавців. Хто ж вона, Марі Лорансен?[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494350278750{padding-top: 30px !important;padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_text_separator title=”ВИТОКИ” border=”yes”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494509832216{padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_single_image image=”2523″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” onclick=”img_link_large” qode_css_animation=”” qode_hover_animation=”zoom_in”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Позашлюбна дитина, Лорансен навряд чи могла розраховувати на виняткове майбутнє. Вона була, як тоді казали, «помилкою».Я упевнений, що Марі Лорансен уособлює собою першу половину ХХ століття. А у другій я не бачу когось подібного до неї за масштабом впливу особистості на представників мистецтва і літератури», – Даніель Маршессо
«Я росла неслухняною дитиною. Моя мати була суворою зі мною. І це на краще, – розповідала Марі. – У п’ять років вона сказала мені, що діти задають безглузді запитання. Я зрозуміла, що краще її ні про що не запитувати.
Якось на Різдво я отримала ляльку, одягнену в красиві рожево-блакитні одежинки, у панчохах і туфлях. Який захват! Але того самого року я виявила відрізи того ж таки кольору в коробці з тканинами моєї матері (Лорансен ніколи не називала її «мамою». – Прим. ред.).
Мені кортіло спитати, чому в подарованої на Різдво ляльки і в коробці одні й ті самі тканини. Але я не наважилася. Все й так було ясно. Ляльку мені подарувала моя мати, а Святого Миколая не існує».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1495725835386{padding-top: 30px !important;padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_single_image image=”2519″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” onclick=”img_link_large” qode_css_animation=”” qode_hover_animation=”zoom_in”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Мати була непривітною і вимогливою. Серед спогадів художниці є таке висловлювання: «Роками вона демонструвала мені свою зневагу. Як же я гнівалася на неї за те, що вона не любила мене так, як я її». Та, менше з тим, Марі називала їхні стосунки гармонійними.
Мовчазна мати, Мелані-Полін, була паризькою кравчинею й свої дні проводила за роботою, в тиші, яку порушувало лише шурхіт тканин.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1511463868039{padding-top: 30px !important;}”][vc_column][vc_separator type=”normal” color=”#dd8500″ transparency=”1″ thickness=”1″][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Читайте також: Галантна доба. Чим вас зачарує «Свято у Сен-Клу» Жана-Оноре Фраґонара[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_separator type=”normal” color=”#dd8500″ transparency=”1″ thickness=”1″][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1493807997820{padding-top: 20px !important;padding-bottom: 20px !important;}”][vc_column]
[/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494509850784{padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_single_image image=”2517″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” onclick=”img_link_large” qode_css_animation=”” qode_hover_animation=”zoom_in”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Читання й співання задушевних вуличних пісень «на два су», пише Бертран Мейер-Стаблі у своїй книжці «Марі Лорансен», були улюбленими заняттями Мелані-Полін. Подобалося це й Марі. Найбільше дівчинку захоплювали історії фавориток і куртизанок. «Я відкрила собі королев і героїнь Франції. Лише вони мені й були цікавими. Я розшукувала їхні портрети, а звучання їхніх імен з титулами земель, котрими вони володіли, були насолодою для моїх вух».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494510646992{padding-top: 20px !important;padding-bottom: 20px !important;}”][vc_column]У п’ять-шість років я зацікавилися кольором, шовком, оксамитом. Я стала розпізнавати тканини за запахом; льон мені подобався, а бавовна все життя викликала занепокоєння. Я любила шовкові нитки, перлини, рулони кольорового шовку і подовгу роздивлялася їх на самоті», – Марі Лорансен
[/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494509850784{padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_single_image image=”2518″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” onclick=”img_link_large” qode_css_animation=”” qode_hover_animation=”zoom_in”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1495807009736{padding-bottom: 20px !important;}”][vc_column]З дитинства Марі збереже пристрасть до читання, захопленість історією, любов до кицьок, потребу в тиші і скромність», – Бертран Мейер-Стаблі
[/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]«Коли б Марі не вирішила стати художницею, вона могла би бути поетом. Вона й була ним, не надаючи цьому великого значення», – пише у своїй книжці «Марі Лорансен» Флора Грульт, хрещениця художниці й донька її близької подруги.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494350278750{padding-top: 30px !important;padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_text_separator title=”У СВІТІ ЖІНОК” border=”yes”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Поезія була так само природна в її житті, як повітря», – Флора Грульт
Батько Марі, забезпечений чоловік, улаштував її до жіночого ліцею Ламартін, що мав добру репутацію у паризької буржуазії. «Я завжди була останньою за успішністю в класі, – згадує Лорансен. – Мені було нудно – шкільні предмети не дозволяли мріяти. Кращою я була лише з географії та шиття. Поруч с моїм ліжком досі лежить атлас. Я любила роздивлятися карти різних країн і уявляти, як я мандрую туди, куди в реальному житті ніколи не потраплю».
Під час шкільних екскурсій до Лувру Марі відкрила для себе картини класиків. «Нашими улюбленцями були Гирландайо і Боттічеллі», – згадувала Марі. Ліцеїстки копіювали знамениті мистецькі твори: «Ми без кінця змальовували портрет мадам Віже-Лебрен з донькою», – згадувала Лорансен.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1587049314720{margin-top: 20px !important;margin-bottom: 20px !important;}” z_index=””][vc_column]
[/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Ще одне відкриття маленької Марі – чуттєва привабливість жіночого тіла. Інколи за дівчинкою доглядала мадам Фурно, жінка немолода, але дуже красива.Мода примушувала мене мріяти. Елегантні жінки примушували мене мріяти. Жінки примушували мене мріяти. Найбільше високі, коли вони граційно йшли вулицями. Я любила розглядати жіночі обличчя з дитинства», – Марі Лорансен
Перед прогулянкою вона зазвичай перевдягалася за ширмою, і Марі могла бачити її оголені груди. «Ніщо більше у моєму житті не вражало мене так, як це видовище», – згадувала Лорансен.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1495807181610{padding-top: 20px !important;padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_single_image image=”2515″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” onclick=”link_image” qode_css_animation=”” qode_hover_animation=”zoom_in”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Коли мадам Фурно в’язала, Марі любила гратися з її волоссям, розплітати й розчісувати їх, заплітати знову, поки не вкладала коси довкруж голови короною, вплітала стрічки і квіти. Чи не так Лорансен буде прикрашати своїх ефемерних мовчазних красунь?[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern” css=”.vc_custom_1494349427343{padding-top: 30px !important;padding-bottom: 30px !important;}”][vc_column][vc_single_image image=”2417″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center” onclick=”link_image” qode_css_animation=”” qode_hover_animation=”zoom_in”][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_separator type=”normal” color=”#dd8500″ transparency=”1″ thickness=”1″][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_column_text]Читайте також: Ніжні зв’язки Марі Лорансен (II)[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css_animation=”” row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” angled_section=”no” text_align=”left” background_image_as_pattern=”without_pattern”][vc_column][vc_separator type=”normal” color=”#dd8500″ transparency=”1″ thickness=”1″][/vc_column][/vc_row]